Адидас и Пума ги направија 2 браќа, го поделија градот и се мразеа цел живот

Набргу по завршувањето на Првата светска војна, германскиот војник Адолф Даслер (18) се вратил од бојното поле во својот роден град Херцогенаурах, во северна Баварија. Бидејќи веќе го научил чевларскиот занает, се решава да се занимава со тоа. И тоа не беше необичен избор со оглед на тоа што производството на обувки на тој простор беше доста развиено. Започнува со мало вртење и го става прво во подрумот за перење алишта во куќата на неговите родители.




На младиот Даслер, роден во 1900 година, му помогнал и неговиот татко Кристоф, кој работел во фабрика за чевли. Еден многу талентиран млад човек, полн со ентузијазам, почна да се интересира за спортски чевли и смисли нови необични модели, сосема поинаков дизајн. Неколку години подоцна, му се придружил и неговиот брат Рудолф. Неговата задача била продажбата, а дизајнот на Адолф. Наскоро ја пријавуваат компанијата „Gebrueder Dassler Schuhfabrik“ (Фабрика за чевли Dassler Brothers). Две години подоцна, производството започнува во фабрика од другата страна на градот.




За браќата почнува добар период, подобар отколку што можеа да очекуваат и многу брзо стануваат официјални добавувачи на некои репрезентации на Олимписките игри во Амстердам во 1928 година. Тие опремија голем број спортисти и на тој начин се проширија на меѓународниот пазар. Кога Хитлер дојде на власт во 1933 година, браќата им се придружија на нацистите. Но, тоа не беше ништо необично, бидејќи ако сакаше да работиш и да работиш во тоа време, требаше да бидеш со режимот. Тие навистина не ја покажаа својата лојалност во 1936 година за време на Олимписките игри во Берлин.




Американецот и црнец Џеси Овенс, кој тогаш освои четири златни медали, во својата победничка трка носеше патики од Адидас. Тие патики ги изработил лично Адолф, а способниот трговец Рудолф успеал да го убеди дека во нив ќе биде непобедлив, а тоа се смета за прв спонзорски договор што го постигнал спортист со темна кожа. Адидас носеа и германската фудбалска репрезентација, а после тоа браќата буквално беа преплавени со нарачки од целиот свет.




За време на војната, никому не му требаа квалитетни спортски обувки, туку им беа потребни војнички чизми кои беа доставени до Вермахтот од нивните капацитети. Извесен период во фабриката произведуваа дури и противтенковско оружје. Но, во тие години, нетрпеливоста меѓу браќата излезе на виделина. Патем, тие имаа многу малку заедничко. Адолф беше тивок и повлечен, сакаше само да работи и дизајнира, додека Рудолф беше темпераментен, друштвен, секогаш подготвен да се расправа.




За време на војната не си помагаа премногу, двајцата беа на боиштата. По војната, пред американската армија, меѓусебно се обвинуваа за блиска соработка со нацистите. Братските конфликти дополнително ги интензивираа нивните сопруги. Наводно, сопругата на Адолф имала афера со Рудолф, па дури се зборувало дека нивниот најстар син е всушност дете на Рудолф. По завршувањето на војната, двајцата браќа дефинитивно раскинале, а Рудолф основал своја компанија и ја нарекол „Пума“, додека Адолф својот „Адидас“ (по прекарот и презимето Ади Даслер). Двете компании беа успешни, но тие го делат својот роден Herzogenaurach.




Точно се знаеше кои продавници, пекари и кафулиња се на „Адидас“, а кои на „Пума“. Цели семејства беа на двете страни. Дури и локалните фудбалски клубови во градот со 20.000 жители беа дел од ривалството. Така ASV Hercogenaurah носеше три риги и 1 FC Hercogenaurah пума во скокот. Мештаните го користеа тоа ривалство, па на пример мајсторите кои доаѓаа да прават поправки во куќата на Рудолф секогаш носеа стари и истрошени патики на Адидас. Знаеле дека кога нивниот постар брат Даслер ќе ги види на нозе, ќе речат: „Изнеси го ѓубрето, има купишта патики Пума во подрумот, одбери си.“ Така тие добија нови патики бесплатно.




По разделбата некогаш здружените браќа цел живот не кажаа ниту збор. Тие беа погребани на истите гробишта, но на најоддалечените парцели. Никој навистина не ја знае главната причина за кавгата меѓу двајцата браќа, ниту пак зошто другите се карале до смрт.