Додека мојата сопруга спиеше покрај мене, една девојка ми испрати барање за пријателство

Пишува еден сопруг и татко… Додека жена ми спиеше до мене, не можев да заспијам и во еден момент добив известување на мојот мобилен телефон… Некоја девојка ми испрати барање за пријателство на Фејсбук. Ја прифатив поканата и ѝ испратив порака „Која си ти, дали се познаваме?“.

Таа одговори: „Еј, јас сум, не се сеќаваш ли на мене? Слушнав дека си во брак?“ Тоа беше девојка од неговата младост. Пишувавме некое време и во еден момент таа напиша… „Знаеш, знам дека не треба да го пишувам ова, но сепак ми недостигаш. Никогаш не престанав да размислувам за нас“.

Некако ми се допадна таа порака, но се изнервирав, го затворив разговорот. Што требаше да напишам назад? Како да се реагирам? Го погледнав нашето дете, а тој длабоко спиеше. Додека ја гледав сопругата, си помислив – таа спие толку мирно и безбедно. Некогаш ми се лути, некогаш и се смачува од мене. Понекогаш ми се гади од неа. Понекогаш не разговараме и си кажуваме секакви работи. Сите тие мисли ми паднаа на ум, па го зедов телефонот и притиснав „блок“.

Премногу строго? Можеби, но мојата сопруга ме прифати таква каква што сум, застана со мене пред олтарот и рече да, таа беше подготвена да ме трпи кога бев најлош, вистината е дека и таа не е совршена, но јас. Сигурна сум дека ме сака без разлика на се. Затоа решив да го завршам овој разговор толку нагло.

Потоа се смирив, се свртев кон неа и заспав…

Непознат херој