Еден човек го чувал каменот со години, верувајќи дека е злато, но тоа било нешто многу повредно

Вооружен со детектор за метал, Дејвид Хол отиде да истражува низ регионалниот парк Мериборо во близина на Мелбурн, Австралија. Во жолтата глина најде тежок црвеникав камен. Беше убеден дека нашол грутка злато.

Дејвид Хол ја зеде необичната карпа што ја откри во 2015 година во домот на Мерибороу Парк и се обиде да ја пресече, убеден дека внатре има грутка злато – со оглед на тоа што паркот Мериборо се наоѓа во област каде што австралиската златна треска беше на својот врв во 19ти век.

За да го разбие своето откритие, Хол користел камена пила, аголна мелница, вежба, па дури и се обидел да ја раствори со киселина. Сепак, ниту чекан не можеше да пукне.

Конечно, заинтригирана од овие огромни неуспешни обиди, Хол одлучи да го однесе каменот во музејот во Мелбурн.

Така, по многу години дознал дека не нашол златна грутка, туку многу редок метеорит.

Во научен труд објавен од истражувачи од музејот во Мелбурн, се опишува дека се работи за метеорит стар 4,6 милијарди години, кој го нарекле Мериборо, по градот во близина на кој е пронајден.

Станува збор за камен тежок 17 килограми, кој успеале да го исечат со дијамантска пила. Откриле дека има висок процент на железо во својот состав, што го прави обичен Ха5 хондрит.

Во внатрешноста на каменот се видливи мали кристализирани минерални честички наречени хондрили.

„Метеоритите се најевтиниот начин за истражување на вселената. Тие нè враќаат назад во времето и ни даваат индиции за староста, формирањето и хемијата на нашиот Сончев систем, вклучувајќи ја и Земјата“, објаснува Дермот Хенр, геолог од музејот во Мелбурн.

„Индивидуалните метеорити ни даваат увид во длабоката внатрешност на нашата планета. Во некои метеорити има „ѕвездена прашина“ постара дури и од нашиот Сончев систем, што ни покажува како ѕвездите се формираат и еволуираат за да ги создадат елементите на периодниот систем“, додава геологот.

„Другите ретки метеорити содржат органски молекули како што се амино киселините – градежните блокови на животот“, нагласува Хенри.

Иако истражувачите сè уште не знаат од каде потекнува метеоритот или колку долго може да се наоѓа на Земјата, тие имаат некои претпоставки.

Нашиот сончев систем некогаш беше куп прашина и хондрити што вриеше. На крајот, гравитацијата повлече голем дел од овој материјал кон планетите, но остатоците главно завршија во огромниот астероиден појас.

„Овој метеорит најверојатно излегол од астероидниот појас меѓу Марс и Јупитер, бил исфрлен од таму од некои астероиди кои се судираат, а потоа еден ден се удрил во Земјата“, вели геологот.

Датирањето со јаглерод сугерира дека овој метеорит е на Земјата меѓу сто и илјада години.

Истражувачите тврдат дека метеоритот Мериборо е многу поредок од златото. Тој е еден од само 17-те метеорити регистрирани во австралиската држава Викторија и е втора по големина хондрична маса, по масивен примерок од 55 килограми, идентификуван во 2003 година.

Овој конкретен примерок не е ни првиот метеорит на кој му беа потребни неколку години да стигне до музејот. Во неверојатна приказна објавена од Science Alert во 2018 година, на вселенската карпа му требаа 80 години, двајца сопственици и служеше како квака додека конечно не се открие каков е навистина.

Затоа погрижете се да немате екстремно тешки и тешко кршени карпи во вашиот двор – можеби седите на „рудник за злато“.

Во списанието Proceedings of the Royal Society of Victoria е објавена студија за метеоритот Мериборо.