„Знам дека си тажен поради нашата разделба, но морам да одам сега“: Ова е НАЈТАЖНАТА приказна досега! Обидете се да не плачете

Писмо до пријател пренесено во целост „Знам дека сте тажни поради нашата разделба, но морам да одам сега“ Оваа приказна е многу трогателна, ќе ве расплаче. Имено, станува збор за писмо во кое кучето му се обраќа на својот сопственик, неговиот најдобар пријател. Приказната е за куче кое чувствува дека се ближи часот на смртта, па му се заблагодарува на својот господар што му подарил дом и љубов и го советува да ја негува добрината во себе.

Ви го пренесуваме писмото во целост: Човече, гледам дека плачеш затоа што е време да си одам. Немој те молам. Сакам да објаснам неколку работи. Тажен си затоа што ќе ме нема, а јас сум пресреќен затоа што те запознав Колку кучиња како мене умираат секој ден без да запознаат некој посебен?

Животните често живеат долго само благодарение на среќата! Само ние кои сме отфрлени знаеме што е студ, жед, опасност, глад. Мораме да смислиме како да најдеме нешто за јадење, каде ќе ја поминеме ноќта прикриени и безбедни. Секојдневно гледаме многу лица на луѓе кои не ни не забележуваат… Понекогаш не ги ни гледаме додека не забележат и не се сожалат со нас. Некогаш ни се случува голема среќа, па ангел иди меѓу тие луѓе и не зема. И понекогаш доаѓа група ангели, организирани. И има ангели кои испраќаат помош од далеку. И тогаш сè се менува.

Не носат кај други ангели, многу паметни, кои многу знаат и не лекуваат. Тие избираат еден чуден збор, кој го кажуваат секогаш кога ќе не донесат кај нив. Мислам дека го нарекуваат „име“ и тогаш се чувствуваме посебни, престануваме да бидеме анонимни, само еден меѓу многуте. И тогаш … ајде да дознаеме што значи куќа! Дали сте свесни колку ни значи тоа?! Веќе не треба да се плашиме од ништо, нема веќе глад, студ, болка и опасност.

Само да можете да разберете колку сме среќни! За нас секој дом е како палата! Веќе не се грижиме дали врне, врне снег… дали автомобилот полека или намерно брзо ќе помине покрај нас и ќе ни наштети, ќе нè повреди! И што е најважно… повеќе не сме сами, бидејќи ниту едно животно не ја сака осаменоста. Што повеќе би сакале? Знам дека си тажен поради нашата разделба, но морам да одам сега. Сакам да те замолам да не се обвинувате за ништо.

Те слушнав низ солзи како велиш дека можеби можеше да направиш повеќе за мене. Не кажувај така, направи многу за мене! Без тебе никогаш не би ги знаел сите убави работи што ги носам со себе денес. Треба да знаете, ние, животните, интензивно ја живееме сегашноста и бидете многу мудри: уживаме во секоја ситница, секој ден особено, а грдото минато многу брзо го забораваме.

Нашиот живот започнува кога ќе ја запознаеме љубовта, истата таа љубов што ми ја подари – мојот двоножен ангел без крилја! Знаете, ако најдете животно кое има сериозна состојба и има само малку време на овој свет … ќе направите големо дело со тоа што ќе го испратите. Како што ви кажав, никој од нас не сака да биде сам, особено кога ќе сфатиме дека се ближи времето на заминување. Знајте дека ни е важно кој не гали и ни држи за шепа, за да можеме мирно да си заминеме.

Те молам, не плачи повеќе. Среќен сум. Ќе го понесам со себе споменот на името што ми го даде, на топлината на твојот дом, кој стана мој дом. Ќе го земам со себе звукот на твојот глас со кој ми зборуваше, иако не секогаш разбирав што ми кажуваш. Во срцето ќе ја земам со себе сета твоја нежност и допир. Сè што сте направиле за мене ми значи многу и ви благодарам неизмерно. Не можам да ви го кажам тоа, но сигурно сте ја виделе целата моја благодарност во моите очи.

Сакам да те замолам, направи ми две услуги… Измиј си го лицето и почни да се насмевнуваш, сети се на нашиот убав заеднички живот, на сите пакости со кои те насмеав. Запомнете, како мене, сите тие моменти што ги споделивме. И никогаш не кажувај дека никогаш повеќе нема да земеш друго животно, затоа што моето заминување те погоди толку тешко! Без тебе никогаш немаше да имам толку убав живот!

Те молам, не го прави тоа! Има многу како мене, кои чекаат такви како тебе! Дај им го тоа што ми го даде, им треба, исто како што и мене ми требаше. Не задржувајте ја љубовта во себе од страв да не изгубите повторно. Прифатете го мојот совет и негувајте ја таа добрина во себе, добрината што ја споделувате со нас. Сфати дека си ангел за нас животните и дека без такви како тебе животот би ни бил тежок.

Продолжете со вашата благородна задача. Сега е мој ред да бидам твојот ангел. Ќе те следам оддалеку на тој пат, додека им помагаш на луѓето како мене. Ќе им кажам на сите животни што се тука со мене за тебе, ќе им кажам што си направил за мене, ќе ти покажам гордо и ќе кажам: „Тој е моето семејство“. Мојата прва задача овде е да ви помогнам да не бидете тажни.

Вечерва, кога ќе погледнеш во небото и ќе видиш дека ѕвезда ти намигнала…знај дека те гледам, дека ти праќам знак дека сум добро и дека ти праќам благодарност за сета љубов што ми ја даде. Те поздравувам сега, но не велам „збогум“. Има посебен рај, награда за таквите како тебе. Ќе се сретнеме повторно.

Ќе те чекам верно!“