Зошто луѓето трчаат по туѓите желби и како тоа влијае на нивните животи: Психологијата на животот

Не го чуваме тоа што го имаме, а кога го губиме плачеме. Она што ни е дадено и што е добро го земаме здраво за готово. Здраво и грижливо семејство, топол дом, богатство, можност за патување, работа што ја сакаме, нашите пријатели – сето тоа ни изгледа нормално, чувствуваме дека треба да биде така и не го цениме сето тоа доволно. Милиони луѓе живеат на тој начин, но има и милиони кои немаат се.

Не секој има можност да шета, да чита книга, да оди на море или да ужива во сенката на ливадата. Дури кога ќе го изгубиме здравјето, почнуваме да го цениме целото време што поминало и во кое немало болка. Многу е важно да го запомните ова. Од друга страна, постојано бараме бенефиции кои навистина не ни се потребни. Сакаме да ги имаме затоа што ги има некој од нашата околина. Животот го поминуваме бркајќи разни работи кои ни изгледаат пожелни и неопходни и живееме во илузија дека тоа е вистинска среќа.

Не одиме по таа цел, ние всушност бараме задоволство на патот до целта. Само така можам да си го објаснам неодоливиот човечки копнеж за постојано нови работи и достигнувања. Често се наоѓам себеси задоволна од она што го постигнав за кратко време. Но, мојата душа копнее по нови достигнувања, нови височини. Во спротивно има тага, меланхолија, незадоволство. Така е и со другите. Ја губиме способноста вистински да се радуваме и да уживаме во она што ни го дава самиот живот, без никакви тешкотии.

Но, исто така, престануваме да се радуваме дури и на она што сме го создале со нашиот труд и труд. Индискиот поет, писател и композитор Рабинданат Тагоре вели: „Не можеме да ја цениме големината на она што го добиваме без труд и работа, без разлика колку е убаво и непроменливо. Го бркаме истото што е променливо и лажно како да е нешто најважно и најпосакувано, иако нема навестување за вистинска среќа во поседувањето. Добивме прекрасен свет без труд и работа. Треба да го цениме тоа“. На крајот, останува секој од нас поединечно да разбере што е променливо и лажно во нашиот живот, а што е вистина и непроменливо.

Променливото и лажното треба да го отфрлиме од себе и од нашиот, секако, повеќе или помалку суетен живот. А второто треба свесно да научиме да го цениме. Дали го цените она што го имате или постојано го бркате она што го сакате?