Исповед на една баба – Дури од кога ќе остарите ќе сватите колку многу ви е потребно да имате дете

Една баба зборуваше за својот живот и колку е тажно кога старееш и ги немаш децата зад себе „Те нарекувам тажна и уништена, поради никогаш незажалената желба да имаш дете. Но јас го немам. Предолго чекав“, со овие зборови ја започна приказната за една госпоѓа во години кога веќе не може да се пораѓа, госпоѓа која половина од животот знаела дека никогаш нема да има дете, а другата половина се кае поради тоа.

И затоа има многу да им каже на нашите читатели: „Драги мои девојки – не дозволувајте да доцните. Денес, барем, имате толку многу можности да донесете дете на свет, вашето дете, дете кое ќе го сакате повеќе од се на овој свет и дете кое ќе може да ви биде при рака кога ќе остарите.

Мојата приказна започна многу одамна, јас сум на прагот од 65. Живеам сама со моите две кучиња. Некогаш ми беше животен сон да живеам како независна жена која во тоа време беше една од ретките што се осмели да го живее животот на невоздржана девојка чија единствена желба беше да има таква кариера, да патува низ светот, да има забава.

Да живеам со полни бели дробови без никакви синџири кои би ме задржале и би ме задржале на своето место. Но, да го имав ова знаење што го имам денес во тие години, одамна ќе ги сменев моите животни соништа. Затоа што човек учи додека е жив, а се знае дека староста е малку поискусна од младоста.