ИСПОВЕД НА РЕВОЛТИРАНА БАБА: Моите деца никогаш не разбираат дека отсекогаш сум сакала само едно нешто во животот!

Како да им го кажам ова? Знаете за онаа народна изрека: „Деца, малку грижа. Одлични деца, голема грижа!“ Можам да ви кажам дека ова е голема измама. Во мојот случај, оваа изрека вели: “Децата се голема грижа!” Да се ​​разбереме, ги сакам! Сакав да ги родам секој од трите. Со нетрпение ги очекував. Таа ги крена од половина килограм месо.

Јас и тие го преживеавме тој период на грчеви, заби, навикнување на костимот, пешачење, возење велосипед на две тркала, болести во градинка, прва домашна задача, прва љубов… Најстариот син дипломирал на време, нашол работа и веднаш се оженил. Што се однесува до мене – премногу рано! Но, тоа е негова работа. И јас не можам да се грижам за тоа. Една година подоцна станав баба.

Син ми доаѓа кај мене секој ден во придружба на своето дете:„Мамо, чувај го внукот за викенд! Би сакале да патуваме – млади сме!“ Се разбира, јас го разбирам сето тоа … Но, јас бев и млада мајка со три деца за кои сама се грижев и за нив и за себе !!! Можеби и јас сакам да патувам? Можеби и јас сакам да имам половина час да седам мирно и да го испијам кафето (додека е уште топло) ?!

Можеби сакам да одам на јога, да се грижам за моето здравје… Зошто да се грижам за мојот внук? Но, што ќе правам, ќути и чувај го! Потоа, минатата недела, средниот син дојде среќен да ми ја соопшти веста: „Мамо, Лана (неговата девојка) е бремена! Нема да ти биде досадно наскоро – добиваш уште едно внуче!“

Аман кој ти кажа дека ми е досадно? Се е во ред со мене! Се што сакав во животот беше само половина час да пијам кафе во мир! И сега повторно го изгубив тоа право! Зошто?

Сега очекувам ќерка ми да дојде и да ми каже дека веќе родила дете и дека отсега постојано ќе се грижам за него… Размислувам како да им кажам дека секоја баба сака само едно: да пие барем една шолја домашно, јако, свежо мелено кафе секој ден без внуци и деца – за да не полуди!