Кога го видел новородениот син Иван, младиот татко паднал на колена во молитва
„Бев обземен од неискажлив страв… па го победив срамот, клекнав и почнав да зборувам со Бога“. Млад татко што клечи и се моли со Бога за својот новороден син кој лежи во болничко креветче го разнежни светот. Сцена која им го одзеде здивот на илјадници луѓе откако Виктор Калмон, 33-годишен младенец татко, на својот Инстаграм профил сподели фотографија од малиот син Иван.
Фотографиите се направени само неколку моменти по раѓањето на бебето , но лавината од емоции што ги предизвика ги поттикна социјалните мрежи да останат многу подолго сега откако тие се повторно објавени низ светот на различни медиумски платформи. Кога објавувал оригинални фотографии од својот најстар син Џон, Виктор напишал:
„Тој момент е како кога ќе ве погодат еден тон цигли и кога ќе ви се тресат рацете затоа што одеднаш ја откривате вашата цел и причината поради која сте на овој свет. Му велам на Бога: „Благодарам“, ѝ велам на жена ми „Те сакам“, а на син ми: „Добре дојдовте!
Во интервју за магазинот Crescer, Виктор откри дека се било спонтано: „Се видов себеси во центарот на комплицирана ситуација, се ми беше ново, ме обзема неискажлив страв. Сега веќе нема да се грижам за себе, туку имам нов живот за кој треба да се грижам. Го победив срамот и само клекнав и разговарав со Бога. Го замолив Господ да ме направи позрел, подобар човек, подобар татко, подобар сопруг и да ја зголеми во мене желбата да растам и работам за на моето дете ништо да не му недостасува. (…) Немам повеќе време за себе. Но, кога ќе се вратам дома и ќе видам насмевка на лицето на Иван, сфаќам дека вреди“.
Благословот на детето ги натера Виктор и неговата сопруга Луана да се соочат со природните стравови што ги имаат сите млади родители поради нивното бебе. „Покрај тоа што работам, секогаш кога можам, и помагам на мојата сопруга Луана да го капе Иван и да му ги смени пелените “, вели тој. „Веќе немам време за себе. Но, знам дека сето тоа вреди кога ќе се вратам дома и ќе ја видам насмевката на Иван.
