Никогаш нема да се омажиш за „вистинската“ личност

Никогаш нема да се омажиш за „вистинската“ личност, а Библијата објаснува зошто оваа потрага по компатибилност изгледа невозможна. Во минатите генерации многу помалку се зборуваше за компатибилноста и пронаоѓањето на идеалната „сродна душа“. Денес бараме некој кој не прифаќа такви какви што сме, кој ќе ни ги исполни желбите.

Сето ова создава нереален сет на очекувања кои ги фрустрираат и барателот и трагачот. Во класичната хумористична статија на Џон Тиерни „Пребирливи, пребирливи, пребирливи“, читаме како тој се обидува да нè насмее поради невозможните ситуации во кои нè стави нашето општество. Тој се сеќава на многу причини зошто неговите пријатели се откажале од неодамнешните врски. На пример: „Таа погрешно го изговори Гете“.

„Како да го сфатам сериозно откако ќе ја видам „Книгата за џунглата“ на неговите полици? Само да изгубев пет килограми“. „Секако, тој е соработник, но тоа не е голема компанија и ги носи тие кратки црни чорапи“. „Па, убаво започна… убаво лице, убаво тело, убава насмевка. Сè изгледаше убаво додека таа не се сврти. „Тој застрашувачки одмавна со главата, „… Таа имаше валкани лакти“.

Со други зборови, некои луѓе во нашето општество сакаат премногу од своите сопружници. Тие не гледаат на бракот како на заедница на две лица со недостатоци кои се здружуваат за да создадат простор на стабилност, љубов и удобност или „рај во злиот свет“, како што го опишува Кристофер Лаш. Наместо тоа, тие бараат некој кој ќе ги прифати такви какви што се, кој ќе ги фали нивните способности и ќе ги исполни нивните сексуални и емоционални желби.

Ова ќе бара сопругата да биде „новинар / астронаут кој претходно работел како моден дизајнер“ и обратно со сопругот. Бракот кој се заснова на самоисполнување, а не на самоодрекување, ќе бара партнер кој не бара многу, кој ќе ги задоволи вашите потреби додека не очекува речиси ништо од вас за возврат. Едноставно, денес луѓето очекуваат премногу од својот иден сопружник.

Никогаш нема да се омажиш за „вистинската“ личност
Библијата објаснува зошто оваа потрага по компатибилност изгледа невозможна. Како свештеник, разговарав со илјадници парови, некои за одржување на бракот, некои за советување пред брак, а некои за спасување на бракот. Често сум ги слушал како велат: „Љубовта не треба да биде тешка, таа треба да доаѓа природно“.

Како одговор, честопати би рекол нешто како: „Зошто веруваш во тоа? Дали некој што сака да игра професионален фудбал би рекол: „Не треба да е толку тешко да се постигне гол со глава“? Дали некој што сака да стане успешен писател на својата генерација би рекол: „Не би требало да биде толку тешко да смислите привлечни ликови и интересна приказна“? Разбирлив одговор на тоа би бил: „Но љубовта не е ниту фудбал ниту литература. Ова е љубов. „Љубовта треба да дојде природно ако двајца луѓе се компатибилни, ако се навистина сродни духови“.

Христијанскиот одговор на ова е дека нема двајца луѓе кои се компатибилни. Професорот од Универзитетот Дјук, Стенли Хауер, многу добро го објасни ова: Она што е погубно за бракот е етиката на самоисполнување, која претпоставува дека бракот и семејството се примарните институции на личното исполнување кои се неопходни за да станеме „цели“ и среќни. Постои претпоставка дека постои некој со кого треба да се венчаме и дека ќе ја најдеме вистинската личност ако погледнеме внимателно. Оваа морална претпоставка занемарува многу важен аспект од бракот.

Таа го игнорира фактот дека секогаш се жениме со погрешна личност. Никогаш не знаеме со кого ќе се омажиме. Само мислиме дека знаеме. Дури и ако се венчаме со вистинската личност, дајте си малку време и таа или тој ќе се смени. Она што е многу важно за бракот е дека во бракот нема да бидеме истата личност како пред бракот. Примарниот предизвик на бракот е да научите како да го сакате и да се грижите за странецот со кој сте во брак“.

Хауервас ни ја дава првата изјава дека нема две компатибилни личности за брак и дека бракот не менува. Но, постои уште една причина. Двајцата кои ќе се венчаат се духовно скршени од гревот, што, меѓу другото, значи дека се фокусирани на себе и така го живеат својот живот. Како што рекол авторот Денис де Ружмон: „Зошто невротичните, себичните, незрели луѓе одеднаш да станат ангели откако ќе се заљубат“? Поради оваа причина, бракот бара повеќе отколку, да речеме, да се стане успешен спортист.

„Суровиот“, природниот талент не дозволува да играш кошарка како професионалец или да станеш успешен писател без голем труд и дисциплина. Зошто би било лесно да се живее во љубов и хармонија со друго човечко суштество во нешто што е толку погрешно во нашата човечка природа? Понатаму, голем број успешни спортисти или писатели не успеале во браковите.

Библиската наука за гревот објаснува зошто бракот, повеќе од било што друго што е добро и важно во овој паднат свет, е толку болно и тешко.
Нема погрешни избори
Причината зошто бракот е толку болен и прекрасен е затоа што тој е одраз на Добрата вест која е и болна и прекрасна. Добрата вест е: ние сме повеќе грешни и имаме повеќе недостатоци отколку што сакаме да признаеме, но во исто време сме сакани и прифатени во Исус Христос отколку што можеме да се надеваме. Тоа е единствениот вид на врска што навистина ќе не трансформира.

Љубовта без вистина е сентименталност. Таа не поддржува и потврдува, но не држи на цедило за нашите недостатоци. Вистината без љубов е грубост. Ни дава информации, но на начин што е тешко да се слушне. Божјата спасоносна љубов во Христа, од друга страна, се карактеризира со радикална вистина за тоа кои сме ние, но во исто време и со радикална, безусловна посветеност кон нас. Она што ни дава моќ да ја видиме вистината за себе и да се покаеме е милосрдната обврска.

Осудата и покајанието нè наведуваат да се потпираме и да почиваме во Божјата милост и благодат. Тешките времиња на бракот нè наведуваат уште повеќе да ја доживееме Божјата преобразувачка љубов. Но, добар брак ќе биде и место каде што повеќе ќе ја доживееме оваа трансформативна љубов на човечко ниво.