ПИСМО ОД РАЗВЕДЕНА МАЈКА: „ДЕЦАТА НЕ ТРЕБА ДА СТРАДААТ ПОРАДИ НАШИТЕ ГЛУПАВИ ИЗБОРИ И ГРЕШКИ“

Писмо од разведена мајка кое секој треба да го прочита

Се трудам максимално да видам како е да одиш во чевлите. Ќе бидам со тебе, ќе одам со тебе. Но, не ја знам твојата болка, болката што ти ја предизвикав и „извини“ е премалку за да се опише што навистина чувствувам. Разводот е тешко искуство за целото семејство, но децата најмногу страдаат.

Одеднаш треба да изберат со кого ќе ги поминат празниците, а со кого ќе го прослават роденденот. Поради ова, американската блогерка од Хафингтон пост, Аби Кинг, разведена мајка на две деца, напиша отворено писмо во кое бара прошка од нејзините малечки. „Жал ми е што не успеавме. Секогаш ќе ме мачи вината што ви го уништивме домот и светот што го знаевте дотогаш. Знам дека на крајот беше најдобро, но знам и дека сакаше да живееме заедно и да се бориме, а не да живееме разделени без никаква тензија.

Знаеш дека тоа не беше живот, а сега конечно повторно ја имаш мајка ти. Претходно едвај можев да дишам. Знам и дека на седум и 11 години сакаш само мама и тато да бидат заедно и за тоа ми е жал. Жал ми е што постојано балансирате два домови. Одењето на викенд ми е стресно само кога се пакувам.

Размислувам што да донесам: облека, накит, чевли, јакни, електроника и козметика. А вие, вие сте принудени да го правите тоа неколку пати неделно. И воопшто не протестирате. Постојано сте во автомобилот и се упатувате кон една или друга куќа. За мене е исцрпувачки, а верувам и за вас.

Јас сум виновнa и се извинувам. Жал ми е што ќе мора да поминеш низ сето тоа и да ги гледаш мама и тато како излегуваат и бакнуваат некој што не ти е родител. Би било прекрасно да се види како изгледа стабилна и здрава врска. Но, разбирам дека тоа не е најважно за вас во моментов.

Размената на наклонетост меѓу родителите е болна за децата и тинејџерите. Гледањето на вашите родители со некој друг може да ја натера вашата кожа да ползи. Извини, иако јас и татко ти се трудиме да не те ставиме на средина, сепак ти го носиш најголемиот товар. Да бевме сè уште во брак и да излезеш со тато и да се забавуваш, тоа би било одлично.

Сега реченицата започнува со зборовите: „Извини, мамо, но повеќе се забавував со тато и моите братучеди“. Не се навредувам, срцето ми е полно кога и да се забавуваш со тато и роднините. Но, малку ми се крши срцето секој пат кога ќе видам дека се чувствуваш виновнa за тоа. Жал ми е што ти недостигам кога е време за спиење, кога си осаменa во новиот дом, кога ти недостасува татко ти кога одиме на одмор и кога треба да размислиш во чија куќа ќе спиеш вечерва.

Жал ми е што треба да им кажете на вашите пријатели дека сега имате два домови, да барате зборови за да ги опишете нашите нови подобри половини и да ги поминете празниците одвоено. Жал ми е што сè уште ги пренесуваш нашите пораки, иако толку многу се трудевме да ве оддалечиме. Вие сте луѓе, а не роботи, и жалам денес е вторник и едноставно е „мој ден“ – не можеш да се дружиш со тато.

Немаш луксуз да имаш целосен пристап до твоите родители. Кога легнуваш на 10-ти роденден во солзи и ми кажуваш како треба да чекаш уште една година за да вечераш со татко ти, сестра ти и мене и колку е страшно што тоа го добиваш само еднаш годишно, повеќе ми е жал. отколку што некогаш ќе знаеш.

Најмногу ми е жал што си дете на разведени родители. Знам како е кога пријателите те игнорираат, кога не те одбрале за претставата на училиште, кога се чувствуваш несигурно или осамено. Знам како е кога те задеваат или кога сакаш да гледаш филм, но се што слушаш е: „Не“. Знам како е да сакаш чоколадо, а не моркови, знам како е кога те нервира сестра ти или брат ти или кога си поминал не баш добар ден и само сакаш да побрзаш дома и да им кажеш на мама и тато за сето тоа.

Знам како е да посакуваш да си постар и да можеш да донесуваш повеќе одлуки. Можам да се идентификувам со тебе и да ти дадам совет. Но, не знам како е да се биде дете на разведени родители. Се трудам максимално да видам како е да одиш во чевлите. Ќе бидам со тебе, ќе одам со тебе. Но, не ја знам твојата болка, болката што ти ја предизвикав и „извини“ е премалку за да се опише што навистина чувствувам.

Се надевам дека ова е најлошото нешто што ти се случило во животот и дека остатокот ќе биде што е можно подобар. Секој од нас наидува на препреки и болка, но тука се кријат најголемите лекции. Нема да ги забележите веднаш. Тие едноставно ќе станат дел од вашата душа. Ќе станете чувствителни и флексибилни, а вашиот поглед на светот ќе биде поширок од оној што го имав јас.

Од мали нозе, родителите ги гледате како луѓе, а не само мама и тато и тоа ќе ви помогне во животот. Мојата љубов кон тебе е поголема од мојата вина. Иако ми е жал за разводот и сите ужасни работи низ кои сте поминале, знам која беше алтернативата, па сигурен сум дека ова е најдобриот начин за сите нас.

Но сепак ми е жал“.