Сакав да го контролирам мојот сопруг, но тој ми одржа важна лекција

Дали сакате да го контролирате вашиот маж или жена? Авторот на оваа статија сфатил дека таа се обидува да го контролира својот сопруг, но тој ѝ одржал важна лекција. Да, бев лутa, зошто да не. Секако, имав опуштен и лесен ден на работа, но сепак тоа беше работа. Работев. Така, тој требаше да ги учи нашите деца дома. Тоа беше договор. Па зошто тој не ги правеше работите како што јас мислев дека треба? Три години ги учам нашите ќерки домашни задачи и ќе бидам првата што ќе признаам дека тоа воопшто не е лесно. Само што кажав пред некој ден дека овој начин на настава мора да биде ваш повик или ќе ви биде многу тешко.

Кога јас и мојот сопруг решивме да се вратиме на полно работно време, тој се согласи да ги преземе сите одговорности да ги подучува нашите ќерки дома. За да можеме да бидеме заедно и да уживаме како семејство додека ме нема. Совршено! Но, во саботата седев на работа и кога го прашав сопругот како го поминуваат денот, тој напиша: „Добро, малку сме мрзеливи“. Ве молам, што ??? Тој треба да ги учи нашите деца. „Дали завршивте со училиштето?“, прашав брзо.„Не завршивме сè, но ќе завршиме“, одговори тој. Потоа постојано го прашував за нашата петгодишна ќерка и колку има направено дотогаш, бидејќи знаев дека ќе и биде тешко да остане фокусирана бидејќи беше сè уште мала. Во тој момент само видов што правам вообичаено и сакав да се уверам дека тој направи сè точно како што јас би направилa. Според моите стандарди. Знаеш како би го направил тоа.

Додека продолжив да го испрашувам, тој едноставно ми одговори: „Само ќе треба да ми веруваш за ова“. И тогаш навистина сфатив што правам. Не му верував. Постојано барав од него да ми пријави како да сум негов шеф, а не партнер. Очекував од него повеќе отколку што можев да направам. Знаев дека нашата 2-годишна е болна и дека тоа утро повраќа. Постојано ме информираше како е и колку ѝ се подобрила состојбата. Веќе имаше многу напорен ден. Таму беше вистината. Колку пати сум тргналa на училиште после ручек? Многу пати. Колку пати ми побарал извештаи за тоа како ми оди со образованието на моите деца додека тој бил на работа? Ниту еднаш. Уф…

Сакав да го контролирам мојот сопруг
Тогаш сфатив дека се обидувам да го контролирам. Очекував од него да направи се што ќе направев да бев на негово место. Или уште полошо: очекував дека ќе биде совршено. Поради тоа, тој можеше да добие чувство дека не му верувам во она што му е доверено, и искрено, како ќе се чувствувам ако ме испрашува толку многу кога првпат почнав дома? Овој начин на едукација е доволно тежок без да чувствувате дека некој постојано ви дише во врат.

Факт е дека тоа беше и негов повик. И двајцата целосно се согласивме дека домашно школување е она што Бог го сака за нашите деца. Мојот сопруг ги сака нашите деца и го сака само најдоброто за нив, како и јас, и тој ќе направи се за нив. Тој беше во право. Требаше да му верувам. Требаше да верувам во неговите способности и за доброто на нашиот брак, тој требаше да знае дека му верувам. Можеби не прави секогаш се за да ме натера да го направам тоа, но тоа не значи дека неговиот начин е погрешен. Го знаев тоа во моето срце. Но, требаше да го поткрепам тоа со моите постапки.

Сè правеше од љубов и посветеност кон нашите девојки
Подоцна, без мое убедување, тој испрати порака за тоа како нашата 5-годишна девојка одлично ги прави нејзините вежби за зборување. Кога дојдов дома, видов дека ги изложува нивните дела на ѕидот во трпезаријата. Бев горд на него, но не само затоа што правеше се како мене. Бев горд затоа што правеше сè на свој начин. Сè правеше од љубов и посветеност кон нашите девојки. Ова не се виде само на хартиите на ѕидот. Тоа ја покажа насмевката на нашите ќерки и начинот на кој тие се однесуваа со другите.

Знаев дека предава фонетика, но тоа исто така ги обликуваше младите умови уште повеќе да се доближат до Исус. Бев неописливо горд на тоа и знаев дека не треба да го контролирам.