Сурова исповед на гастербајтер: „ЈА ОСТАВАМ ЖЕНАТА И МАЛОТО ДЕТЕ И ОДАМ ВО ТУЈГИНА“

Одењето во странство за егзистенција, далеку од дома, никогаш не е лесно, особено кога е во прашање разделбата со семејството. Иако знаеме дека сето ова го правиме за подобро утре, грутката во грлото сè уште е таму. Таксистот од Чачак „Гроф ог Качулица“ со своите сопатници ја сподели приказната за млад човек кој го напуштил родниот град, поради подобри услови за вработување во странство. Во низа твитови тој кажа дека момчето неволно решило да ги остави сопругата и малото дете, но дека тоа е единствениот начин да се избори за себе. Ви ја пренесуваме приказната во целост:

За св Никола возењата се редеа едно по друго од 5.30 без пауза. Многу колеги слават, па малкумина бевме на улица. Бидејќи го славам Аранѓеловдан, одлучувам да работам додека можам, па нека си оди животот…“ „Некаде по 23, заморот доаѓа сам по себе. Само што завршувам на авенија 2, стигнува позната адреса од Кошутњак. Оттаму често возев еден тип на работа, мене на првиот и вториот, колегата на третиот. Малку би ми било чудно, недела е, но да бидеме уште… Влегувам во слабо осветлена улица, фаровите ми светат на сопатникот.

Овој пат до него е куфер, спортска чанта за рамо. Продолжувам до него до раскрсницата, се вртам, застанувам до него и излегувам од колата за да ги ставам куферот и чантата во багажникот, дури тогаш забележувам млада жена со дете во раце под тремот. Јави се кога ќе стигнеш и не грижи се за нас, ќе бидеме добро“, му рекла сопругата. Влегуваме во автомобилот во исто време. Додека го врзувам појасот, прашувам за дестинацијата. Прекината, тешка воздишка помина низ кабината. „НИС во Прељина“. Разбирам. Се движиме. Инаку, комуникативниот млад човек сега молчи и тропа на мобилниот, ме обзема тишина и љубопитност. „Дали е на подолго?“ Тропањето престанува, неколку моменти владее тишина.

„Да, брат, половина година. „Каде одиш, ако не е тајна?“ „Во Норвешка, село веднаш над Арктичкиот круг. Таму 6 месеци, па 45 дена одмор, па пак“, го раскажува нивниот разговор таксистот, а потоа му рекол дека се е во ред, ако добро платат. „Тие плаќаат… И мене ме платија овде, ама брат, катастрофа е! Им правам комплетно одржување на висок напон, трчам како луд ваму-таму по делови, ме викаат кога ќе им текни, сред бел ден, ноќе, недела, празници и кога барав постојан договор – ПРЦ, не можат.

Кога прашав зошто, тие гуски од управата велат „не вели директорот“. “ „Кога ќе побарам да разговарам со директорот – го испраќаат шефот на погонот да ме дрибла! Сега нека бараат електричар со погон на свеќи“, вели младиот човек и продолжува: „Ги оставам жена ми и синот дома на година и пол и одам кај мајка ми, да работам во рудник поради кретен. Седум пати сум регистриран 3 месеци. Еееј, 7 пати. Па, не го сакаш повеќе мајко! Сега сте толку вешти!“

„Па што ти рекоја кога им кажа дека ќе се откажеш? „Не им кажав. Договорот ми истекува задутре, па нека се снајдат. Оваа работа ја најдов преку колега од Русија. Работев со нив во Сочи. Ми се јавија мене и еден колега од Ниш. Треба да се сретнам со него во Прељина. Уф, само да стапнам таму и да го однесам семејството. Не можам повеќе овде ќе полудам. Премногу е тешко брат“, вели младиот човек.

„Молчиме преку Коњевиќ. Тешко можам да замислам какво мачење го тера мажот да ги остави сопругата и синот кој се уште е бебе и да оди на работа далеку од цивилизацијата. Од друга страна, огорченоста со која ја напушти компанијата во која работеше речиси две години, каде го третираа како потрошен материјал, го разбива првиот впечаток дека можеби избрзал со одлуката. На крајот на краиштата, само тој може да суди за тоа. Излегува во Прељина, зема работи, се поздравуваме.

Му давам број на такси да се јави кога ќе пристигне. Би сакал да ја добијам таа покана. Се чини дека е полесно да се надмине маката на далечината отколку да се плива во калта. Калта е за свињи. Не е за луѓе“, напиша тој на крајот од својата приказна која трогна многумина.

Na Svetog Nikolu je, što reče kolega iz noćne, "gorelo". Vožnje su se ređale jedna za drugom od 5.30 bez pauze. Mnogo kolega slavi pa nas je bilo malo na ulici. Obzirom da slavim Aranđelovdan, rešim da radim dok mogu pa nek ide život…

Negde posle 23 umor dolazi…⬇️

— Grof od Kačulica (@Grof_OdKaculica) December 24, 2021