Таа објасни: Што направивме со животот – Имаме големи куќи и мали семејства, многу дипломи, без знаење!

„Парадоксот на нашето време е што имаме поголеми згради, но пократки нерви; пошироки патеки, но потесни хоризонти; трошиме повеќе, а имаме помалку; купуваме повеќе, уживаме помалку;

Имаме поголеми куќи и помали семејства; повеќе удобност и помалку време; имаме повеќе степени, но помалку смисла; повеќе знаење и помалку расудување; повеќе експерти, а уште повеќе проблеми; повеќе знаење во медицината, а се помалку здравје.

Пиеме премногу, пушиме премногу, трошиме непромислено, се смееме премалку, возиме пребрзо, лесно се лутиме, легнуваме премногу доцна, стануваме уморни, читаме премалку, гледаме премногу телевизија.

Ретко се молиме.

Го зголемивме нашиот имот, но ги намаливме нашите вредности. Премногу зборуваме, премалку сакаме, премногу често мразиме. Научивме како да преживееме, но не и како да живееме. Ние додаваме години на животот, но не и живот на годините.

Патувавме еден месец, а проблемот ни е да одиме преку улица и да запознаеме нов сосед. Го совладавме надворешниот простор, но не и внатрешниот. Направивме големи работи, но не и подобри.

Го исчистивме воздухот и ја загадија душата. Го скршивме атомот, но не и нашите предрасуди. Пишуваме повеќе, но учиме помалку. Планираме повеќе, но постигнуваме помалку. Научивме да брзаме, но не и да чекаме. Имаме поголема заработка, но и помал морал. Имаме се повеќе храна, а се повеќе сме неблагодарни. Изградуваме посилни компјутери со повеќе меморија, но зборуваме се помалку и помалку. Повеќе се стремиме кон квантитет и забораваме на квалитетот.

Ова се времиња на брзо јадење и бавно варење; големи луѓе, но мали ликови; брза заработка и површни односи. Ова е време на мир во светот и војна во домот. Време на многу слободно време и малку уживање. Време на разновидна храна и лоша исхрана.

Во бракот има се помалку финансиски проблеми, а разводи се повеќе; има се повеќе луксузни куќи, но и поделени домови; ова се денови на брзо патување, оскудна облека и низок морал; се повеќе дебели луѓе, и апчиња кои можат да направат сè – да ве расположат, да те отепнат или да те убијат.

Запомнете: Поминувајте што е можно повеќе време со вашите најблиски, бидејќи тие нема да бидат вечно покрај вас. Кажете му неколку убави зборови на оној кој ве гледа со стравопочит од презир, бидејќи таа мала личност наскоро ќе порасне и ќе ја нема.

Не заборавајте да го прегрнете тој до вас, бидејќи тоа е единственото богатство што можете да го дадете со срце, а не ве чини ништо. Запомнете да кажете „те сакам“ на партнерот и на вашите најблиски, но најмногу од сè, навистина го мислите тоа. Бакнежот и прегратката можат да залечат рана, ако доаѓаат од длабоко во срцето. Не заборавајте да се држите за рака и да ги негувате моментите кога сте заедно, бидејќи еден ден таа личност нема да биде таму. Најдете време за љубов, најдете време за разговор и најдете време да ги споделите вашите скапоцени мисли со другите.

Смејте се често, долго и искрено. Смејте се додека не го изгубите здивот. Солзите се случуваат. Издржи, разболи, преживеј. Кажете им на луѓето што ги сакате дека ги сакате, во секоја прилика, бидејќи животот не се мери според бројот на вдишувања што ги земаме, туку според моментите што ни го одземаат здивот“.

Автор на текстот: Џорџ Карлин

Извор: BalkansPress / ZnakoviPoredPuta.com