Тажната судбина на добрата баба: Студени и лути зими, а срцето остана без најблиските (ВИДЕО)

сама во тешки околности, на Голија, старица од Србија ја минува зимата, која е можеби најстудена во нејзиниот живот. И најгорчливо, затоа што, за само половина година ги изгубила најблиските, синот единец и внуката.

Светлината во мракот на трошната селска куќа на Голија ја донесоа членовите на Планинарската спасувачка служба, кои на бабата и донесоа пакети полни со храна и основни потреби. А баба… Стара, наведната, но со брзо одење одби да се вози со нив во колата до куќата. Вели, може и сама, иако е евидентно дека животот на безмилосната Голија си го направил данокот.

Горда, честитачка, бабата со солзи во очите доби подароци од добронамерници кои не и дозволија оваа зима да остане напуштена и сама од сите, иако живее на непристапен терен, каде што кога паѓа снег, снегот Голија, речиси има нема премин.

– Тешко ми е, не сум навикната, имав свои деца, па ме видоа, па ми помогнаа, но сега ми е тешко, ги нервирам другите. Сега моите деца гнијат… – рече таа одејќи кон домот преку ливадата и низ сливите до членовите на ГСС и камерите на телевизијата А1твНет.

Во вреќи, намирници, брашно, маслиново масло. Што има во градот, а што има во селата Голија, освен кога се симнуваш во продавница, ни за лекови.

Гостите ги примила внатре во нејзината куќа, која иако стара и дотраена, зрачи со топлина. На централно место, на полица, семејни слики. Меѓу другите, оние на кои се пронајдени син единец и неговата почината ќерка. Како што низ солзи рекла бабата, и двајцата си заминале за половина година.

– Како да ми е добро црното, како да бидам добро… Си заминуваат син ми единец и внука. Пак ќе се тепав, ќе бев… Да не беше тоа… Останав сам вака, како очајник. Село како село, некој отишол, нема луѓе… – рече таа додека членовите на ГСС влегуваа во куќата.

Додека ги ставаа торбите каде што баба рече дека ќе го направат тоа, ги забележаа старите дрвени прозорци, врзани за стаклото со конец. Дури и со голо око беше очигледно дека куќата е студена кога ќе дојде вистинска зима.

– Тоа е мој проблем во зима, ладно е. Ги ставам стапалата во рерна и се загревам… Што ќе правам – вели таа.

Гледајќи ги условите во кои живее, членови на ГСС и ветиле на бабата дека ќе и помогнат околу здравствената книшка, лековите, па дури и со самите услови за живот.

Слушајќи го ова, старицата голтнала солзи на прагот, уште еднаш кажувајќи што ја повредило најмногу.

-Пола година и двајцата, ми доаѓаа, донесоа… Сега ги нема, сега сум како очајник. Ви благодарам, среќата нека ве придружува… – со солзи глас рекла баба, пренесува Блиц.

На крајот додека ги следеше гостите уште еднаш ми се заблагодари и многу плачеше.

– Нека ве следи среќата. А тој што ме испрати, нека е среќен и здрав, од моја страна. Не сум навикната на ова, па тешко ми е, боже мој, кога дојдов кај просјакот… – низ солзи рече таа.