Тажна приказна на еден војник

Селската кафана каде лекарите ги примаат повредените е речиси пренатрупана, потешко се ставаат на маси, полесно повредени седат пред тремот
Лекарите со полни раце работа. Одозгора, од ридот под кој лежи таверната, низ старата букова шума тече реката на ранетите. Тепачката која започна рано наутро со Австријците станува се поогорчена.

Непријателот носи нови сили и ги потиснува нашите кои постепено тие се повлекуваат и избезумено грабаат по нови позиции. Шести е ден, бидејќи за време на битката постојано се повлекува од Дрина, а ледениот ноемвриски дожд ги следи војниците во истрошеното одело од утро до вечер.

Кафаната првично беше надвор од пукотници, но сега се повеќе влегува во кругот на огнот, доаѓаат пукотници, тапо се закопуваат во топли градини и патишта. Собата во барот е исполнета со мирис на испарувања од војнички одела, со очајни воздишки и повици за помош, пригушени и тажни извици на ранетите.

Има и клетви на лекари кои иритирани и понесени од тоа што по некоја чудна случајност пристигнуваат сите тешко повредени, не можат брзо да стигнат до сите. Вишиот лекар сиот свој гнев го истура врз болничарот кој морал да собира автомобили во селото не верува дека го нема. И оваа атмосфера низ која зрачи мракот на ноемврискиот ден, грижата, страдањето и болката, наеднаш ја потресува силен и лут глас, кој од една група ранети што оди надолу до кафаната, пее на свој начин…

Со песната која не запре, болничарите спуштија уште три носилки со ранетите пред кафаната Двајца од нив, покриени дури и по главата, не давале знаци на живот. Третиот кој се уште пее цело време е генерика од Косаница, вистински џин, со лабави, набраздени мустаќи големи како орев

Детерот ги придружуваше едната и другите носилки внатре и им ги покажа местата каде ќе се спуштат. Лево во еден агол, граничарот ја крева главата потпирајќи се на левата рака, со широк поглед ги прегрна ранетите и лекарите, па повторно седна и продолжи со песната. Лекарите нервозно се свртеле, а старецот мрморел: „Повторно некој пијаница, кој јадеше “.

Лесно ранетиот исчезнал од кафаната. Граничарот повторно пее… Докторот го прекина: „Слушај брат, вика докторот, ако си пиел, не си го испил умот – прекини веднаш! Граничарот се намурти и замолче. Кога докторот конечно доаѓа кај него, тој се прегледува пред да започне. се наведнува над него и вели „хукни“. Граничарот го слуша, но нема траги од алкохол. Лут што е измамен докторот, со едно нервозно движење на раката му го одзеде капутот и го фрли на подот.

Парче граната му се одби од десната рака над глуждот, а свежа, црвена крв капеше низ киселиот завој што го криеше трупецот од неговата рака. Од десната ужасно згмечена надколеница го пробија месото, а под носилката се истури езеро од крв.

Пееше за да ја смири болката. Кога го качија на волска кола, продолжи да пее, но со послаб глас. Не стигна во болница. Тој издиши на половина пат….