Три самохрани мајки заедно купија куќа: „Живееме во детски рај“

Холи Харпер од Вашингтон, 2018 година, се разведе од сопругот по 17 години брак. Како што се смирувала ситуацијата, тие се одлучиле за пријателско, заедничко родителство и ја продале семејната куќа во која некогаш живееле заедно. Холи потоа се вселила во стан, кој повеќе личел на хотел отколку на дом и по една година живеење во него, решила да се јави на својот агент за недвижности и да најде нешто ново. Иако знаеше дека ќе биде невозможно да се најде нешто подобро за буџетот на самохрана мајка, таа сакаше повторно да го поседува имотот.

За да успее во својот план, нашла друга самохрана мајка со исти потреби како нејзините – простор, удобност, дом – за живеење. Тоа го промени животот не само на нив, туку и на нивните деца. Трудниците имаат навистина чудни желби, јадат нездрава храна, креда… „За да ни функционира заедничкиот живот, му пристапивме како да избираме платонски сопружник. Се погриживме нашите вредности да се усогласат во многу категории, вклучувајќи политички ставови, стил на родителство, финансии и начин на живот.

Моравме да се договориме и за тоа каков тип на куќа ни треба. Сакавме повеќесемеен имот кој ќе има две единици со слична големина без ниеден од нас да спие во подрумот“, објасни Холи. На почетокот на април 2020 година, тие посетија еден имот и го затворија купувањето во средината на јуни. Потоа ја реновирале секоја соба според нивните лични потреби и почнале да бараат уште една самохрана мајка која ќе им се придружи во соживот.

И до август 2020 година, три мајки, пет деца, три кучиња, два хрчаци и еден гуштер сите беа вдомени. „Придобивките од нашиот соживот се немерливи. Од споделување возења и споделување кола, мали услуги, чување деца и шетање кучиња, споделување трошоци, плачење пријатели и неограничени прегратки. Се чувствувам безбедно, сакано и воспоставено во семејството – никогаш не сум била посреќна“, откри таа. Предизвиците се слични на секој договор за семеен живот. „Потребен ни е повеќе простор бидејќи децата секоја секунда стануваат физички поголеми.

Може да биде бучно и неуредно, а работите се распаѓаат побрзо отколку во претходните животни ситуации. Често се наоѓам со дополнителни деца со кои ќе се забавувам, кога сè што сакам е да бидам малку сам. Кога ќе направам грешка, ќе се однесувам како чудовиште или ќе повредам некого, нема каде да бегам. Морам да го прифатам моето однесување секој ден“, продолжи Холи. Овој животен аранжман е детски рај, заедно со џиновска трамболина, паркур линија, градина, теретана, ТВ со голем екран и соба за украсување.

Нивните деца, кои можат да го користат системот за пријателско одење за да добијат сладолед и кои имаат пријатели за време на карантинот и училишните месеци дома, напредуваат. И не само тоа, тие доживуваат различни перспективи за тоа како луѓето што ги сакаат се снаоѓаат во реалниот живот. „Целта на животот не е да достигнеме одредено ниво на среќа, туку да создадеме средина во која сигурно ќе ја бараме среќата во секое време“, заклучи таа.